شعر در مورد اشتباه

شعر در مورد اشتباه ،شعر در مورد اشتباه کردم،شعر در مورد اشتباهات،شعر در مورد اشتباهات زندگی،شعری در مورد اشتباه،شعر در مورد قضاوت اشتباه،شعر در مورد برداشت اشتباه،شعر در مورد جبران اشتباه،شعر در مورد فکر اشتباه،شعر در مورد تکرار اشتباه،شعری درباره اشتباه،شعر درباره جبران اشتباه،شعر در باره ی جبران اشتباه،شعر در مورد تفکر اشتباه،شعر اشتباه زندگی،شعر اشتباه کردم،شعر اشتباه کردم،شعر اشتباه کردی،شعر در مورد اشتباه کردم،شعر من اشتباه کردم،شعر اشتباه،شعر اشتباه بود،شعر اشتباه بزرگ،شعر اشتباهی،شعر اشتباه من،شعر اشتباه ازمن بود،شعر اشتباهات،شعر اشتباه از ما بود،شعر اشتباهی عاشق شدم،شعر عشق اشتباهی،شعر قشنگ ترین اشتباه من،شعر در مورد اشتباهات،شعر در مورد اشتباهات زندگی

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد اشتباه برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

وقتی همه با من هم عقیده می شوند، تازه احساس می کنم که اشتباه کرده ام.

شعر در مورد اشتباه

من از ندامت فردای اشتباه پُرم

ز من کناره بگیرید کز گناه پُرم

شعر در مورد اشتباه کردم

اگر برای کامیاب شدن

چیزی وجود دارد که باید آن را یاد بگیریم

گمان اینکه با اشتباه

آن را یاد بگیریم

بیشتر از این است که با دوری از اشتباه

آن را یاد بگیریم

شعر در مورد اشتباهات

بدترین و بزرگترین خطایی که مرتکب می شویم ،

ندیدن عیب های خود، ولی تــوجه به خطاها و عیوب دیگران است . . .

شعر در مورد اشتباهات زندگی

می توانم عبور کنم از تو

همچو ردپایی که در برف

می توانم ذوب شوم در تو

تمام زمین

دو راهی پیچیده ای ست

پر از علامت ممنوع

و هیچ نقشه ای مرا به راه نبرده است

همیشه اشتباه می کنم

و آن سوی هر دو راهی ساده

تکه های سرنوشت مرا

باد می برد

شعری در مورد اشتباه

احتیاج ضرورتی مشمار

اینک اشتباه را به اشتباهست

شعر در مورد قضاوت اشتباه

این سیاهی، سیاهی تن نیست

جاه مفروش و اشتباه مکن

شعر در مورد برداشت اشتباه

که اعتقادم راستست اینک گواه

لیک هست اندر گواهان اشتباه

شعر در مورد جبران اشتباه

سعادتمند کسی است که از هر اشتباه و خطایی که از او سر می زند، تجربه ای جدید به دست آورد.

شعر در مورد فکر اشتباه

من از نتایج خوش باوری ، تجارب تلخ

پُرم، پُرم، پُرم ، از بار اشتباه پُرم

شعر در مورد تکرار اشتباه

اشتباهات دروازه ی ورود به جهان اکتشافات هستند

شعری درباره اشتباه

اگر یک خطا کردی و هزار دلیل برای آن آوردی

بدان که هزار و یک خطا کرده ای.

شعر درباره جبران اشتباه

ددیم صفای اهل دل و روی ماهشان

تابد فروغ عشق خدا از نگاهشان

بسیار صوفیان که دم از حق زنند لیک

معموره یی ز شرک بود خانقاهشان

ای زرپرست روز

فقیران سیه مخواه

جز رنج روزگار چه باشد گناهشان

از اشک سینه سوختگان در امان مباش

گاتش زند به خرمن تو برق آهشان

از منعمان رفته بگویم حکایتی

تا بنگری معاینه حال تباهشان

هر شب چراغ مجلسشان پر فروغ بود

آن شام ها نشاند به روز سیاهشان

آن شب که کوخ فقر پر

از وای وای بود

پر میکشید سوی فلک قاه قاه شان

از اشتباه چشم بخیلان به خون نشست

دیدی به چشم عاقبت اشتباهشان

بس کودکان که در شب سرما فسرده اند

زیرا نداده یی به شب خود پناهشان

بسیار بی کسان که به چاه مذلتند

با دست اقتدار برآور ز چاهشان

اقوام بی شمار

به گورند و این زمان نبود

نشان ز ملت و از پادشاهشان

از روشنان شام دعا پرتوی بخواه

باشد که روشنی دهدت روی ماهشان

شعر در باره ی جبران اشتباه

گذرم بر سر دو راه آمد

روز تشویش و اشتباه آمد

شعر در مورد تفکر اشتباه

جوش اشیا اشتباه ذات بی همتاش نیست

کثرت صورت غبار وحدت نقاش نیست

شعر اشتباه زندگی

سختی کشی ز دهر، چو سختی دهی بخلق

در کیفر فلک، غلط و اشتباه نیست

شعر اشتباه کردم

جواب نامه مظلوم را، تو خویش فرست

بسا بود، که دبیرانت اشتباه کنند

شعر اشتباه کردم

پوزش خواستن پس از اشتباه زیباست، حتی اگر از یک کودک باشد

شعر اشتباه کردی

اشتباهات

به روشنی

آنچه را که برای بهتر کردن خود و درست کردن شرایط

لازم است

به ما نشان می دهند

پیتر مک ویلیام

شعر در مورد اشتباه کردم

مرا هیچ چیز عذاب نمی دهد، جز اینکه همیشه دانسته خطا کردم

ندانسته آلوده شدم، نشناخته وابسته شدم، و نخواسته رانده شدم …

شعر من اشتباه کردم

او گفت خاطرت هست به تو نگاه کردم

آن شب به خاطر تو کلی گناه کردم

گفتم چطور زیبا چیزی شده مگر ؟ گفت

قدری شبیه اویی من اشتباه کردم

روزنه ای به بیرون نمیابم،

خسته تر از آنی هستم که به دیوار های سنگی دلش چنگ بزنم

تا خود را از کش و قوس های قلبش بالا ببرم،

و طلووع خونین خورشید را از پس قلب یخ زده اش به نظاره بنشینم!

اشتباه کردم…

آنجا که خالی از خداست ، خطاست . . .

به یاد می آورم، آنجا که از یاد او غافل شده ایم، به بیراهه رفته ایم …

شعر در مورد اشتباهات

مثل گذشته یک نظر امشب به ماه کن

بعداً بیا نظر به منِ روسیاه کن!!

گیرم که عشق حاصل یک اشتباه شد!

یک بار هم به خاطرِ من اشتباه کن!

اصلاً خیال کن که من و تو غریبه ایم

مثل غریبه ها به سکوتم نگاه کن!

بعدش بگو که حقٍّ من آیا بهانه بود ؟

در ذهن خود خدای خودت را گواه کن…

در یک غرور مصلحت آمیز گم شدی

خود را برای آمدنم روبراه کن …

امّا اگر که غرورت همیشگیست

عشق و مرا فدای دلِ دلبخواه کن !

این اتفاق بعدها در زندگیم هم ادامه یافت

هر وقت فکر کردم درست رفتار کرده ام

دیدم یک جای کار اشتباه بود

شعری درباره اشتباه

خیلی وقته که لبخند تو غرق گناه شده

خیلی وقته که همین لبخند تو برام یک تکیه گاه شده

نه اشتباه شده

اشتباه شده

این دل اسیر اون یک نیم نگاه شده

ای کاش میشد از اون دل نامهربونت جدا بشم

ای کاش میشد گرفتار وسوسه هات نمی شدم

نه اشتباه شده

اشتباه شده

از تموم دنیا گذشته ام

محتاج یک جرعه اشکم

اشکی که برات بریزم

می دونم تو گرداب هستند

می دونی تنهایی سخته

این چشم های سرد من

منتظر شکست سکوت تلخ تو هستش

این تویی که می پرسته

این بارم منتظر ت نشسته

پس خوب دقت کن

چون بیشتر اوقات تابلو زندگی پاک کن نداره …

شعر در مورد اشتباه کردم

اشتباه از ما بود

اشتباه از ما بود که خواب سرچشمه را در خیال پیاله می دیدیم

دست هامان خالی

دلهامان پر

گفتگوهامان مثلا یعنی ما

کاش می دانستیم هیچ پروانه ای پریروز پیلگی خود را به یاد نمی آورد

حالا مهم نیست که تشنه به رویای آب می میریم

از خانه که می آیی یک دستمال سپید

پاکتی سیگار گزینه شعر فروغ

و تحملی طولانی بیاور

“احتمال گریستن ما بسیار است “

نه از قضا گله ‏اى دارم و نه از تقدیر

که دشمنم همه اندیشه تباه من است

شعر اشتباه ازمن بود

به سوی ماه برو!

حتی اگر خطا رفته باشی

در میان ستاره هایی !!!

شعر اشتباهات

اشتباه؛

از آنجا شروع شد

که تو را بیشتر از آنچه بودی می پنداشتم …

سپس میهمان میشوند و بعد صاحبخانه

شعر در مورد اشتباهات زندگی

تمام شب

دور خودم

هی گیج میخورم

تلو – تلو – میزنم

و هجی میکنم

تمام دردهایم را

که معلممان

بخاطر یکبار اشتباه

که تو رفتی!

جریمه ام کرده

که هرشب

هزار بار هجی کنم

دوستت دارم

شعر در مورد اشتباه

خدایا اشتباه شده

چشم منه نه آسمون

این رعد و برق بی صدا

چه می کنه توی گلوم

خدایا این قلب منه

نه فصل غم یا که خزون

نه سنگ و یک کوه یخی

به دل نده غمو نشون

خدایا این روح منه

نه یک نگاه بی وفا

طفلی دیگه نا نداره

زخمیه از تیغ جفا

خدایا این عشق منه

تو سینه باز گرفته جون

از من نگیرش مهربون

تو رو به روح عاشقون

جدیدترین یادداشت‌ها

نویسندگان

بایگانی

جستجو